Mei, 2018
Cultuurverschillen
Sinds de komst van de grote vluchtelingenstroom laten voor- en tegenstanders van zich horen. Links luidt: ''Iedereen is welkom.'' Terwijl rechts precies het tegenovergestelde wil.
Het onderzoek Draagvlak en Migratiebeleid laat zien dat veel Nederlanders denken dat vluchtelingen verschillende waarden, normen, morele overtuigingen en wereldopvattingen hebben. Veel Nederlanders zijn bang dat zij een bedreiging vormen voor de openbare orde. Daarnaast worden vluchtelingen vaak geassocieerd met terrorisme. De 24-jarige Syriër Imad Bdewe denkt dat dit komt door onwetendheid. Imad: ''Mensen zijn altijd bang voor het onbekende.''
Imad Bdewe (24)
Terugblik
Op 22-jarige leeftijd vlucht Imad vanuit de Syrische hoofdstad Damascus naar Nederland. Hij woont op dat moment nog bij zijn ouders en studeert aan de universiteit. In Syrië is hij dienstplichtig en hij wordt opgeroepen om in het leger te vechten. Imad wil niet vechten. Hij wil niemand vermoorden en is bang om zelf gedood te worden. In overleg met zijn ouders besluit hij te vluchten. Een paar dagen later reist hij per vliegtuig naar het buurland Turkije.
Eenmaal in Turkije aangekomen beseft Imad dat hij voor het eerst in zijn leven alleen is. Imad: ‘’In de Syrische cultuur is het heel normaal dat je bij je ouders woont tot je trouwt.’’ Hij is eenzaam en bang voor wat komen gaat. Imad moet op zoek naar een smokkelaar die hem kan begeleiden bij de oversteek op zee. Hij ontmoet een groep mensen en voegt zich bij hen. Samen zullen zij de oversteek maken. Een spannende en onzekere tijd breekt aan.
De groep van twintig mensen bestaat uit mannen, vrouwen en kinderen. In de laadbak van een vrachtwagen worden zij naar de Turkse kust vervoerd. Daar aangekomen ziet Imad voor het eerst de boot. Het is een klein rubber bootje, té klein voor twintig mensen denkt hij. Imad: ‘’Heel bizar. Dan zegt de smokkelaar ineens, wie bestuurt de boot?’’ Geen van hen heeft eerder een boot bestuurd. Een jongen van eind twintig steekt zijn hand op en biedt zich aan als vrijwilliger.
Het bootje gaat van links naar rechts en het water gutst wild om hen heen. Vrouwen en kinderen huilen. Imad: ‘’Iedereen was bang, maar als man moet je sterk zijn. Wij konden de vrouwen onze angst niet laten zien.’’ Na uren varen komt de Griekse kust eindelijk in zicht. Ze maken de rubberboot kapot en zwemmen de laatste meters naar het strand. Ze zijn doorweekt. Het is rond een uur of twaalf en de zon brandt fel op hun natte huid. Ze lopen uren om bij het eerste registratiepunt te komen. Imad is moe, heeft honger en zijn huid kleurt rood door de zon. Dit maakt hem niets uit, hij heeft de tocht op zee overleefd en dat is het enige wat telt.
Heden
Dit scenario speelt zich twee jaar geleden af. Imad probeert er niet te vaak aan te denken en focust zich op de toekomst. Terugdenken aan de tijd in Syrië vindt hij pijnlijk. Hij mist zijn vrienden en familie ontzettend, maar voor zijn gevoel moet hij verder met zijn leven. Hij is dankbaar dat hij deze kans gekregen heeft en vindt dat hij zijn best moest doen om hier iets op te bouwen. Imad woont in een klein appartement in Ede. Hij is gemotiveerd om de studie die hij in Syrië niet kon afronden op te pakken in Nederland. Imad heeft zijn inburgeringscursus afgerond en volgt momenteel een schakeljaar aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Hij is trots op wat hij tot nu toe bereikt heeft en probeert langzaam weer te genieten.
Negen maanden geleden ontmoet hij iemand die daar ook een grote bijdrage aan levert. Tijdens een bezoek aan de Mediamarkt ontmoet hij Jaimy Smout (21). Jaimy is aan het werk als Imad haar aanspreekt om te vragen waar de ‘chromecast’ ligt. Ze wijst hem de weg en kletsen wat. Imad: ‘’Het klikte meteen en toen heb ik haar nummer gevraagd.’’ De twee beginnen te daten en al snel slaat de vonk over. Het verschil in cultuur weerhoud de twee niet om een relatie te beginnen, maar het zorgt wel voor situaties die zij niet beide niet eerder hebben meegemaakt.
Bekijk de video voor het persoonlijke verhaal van Imad.
Imad & Jaimy over cultuurverschillen
Afspraken plannen
Nederlanders zijn gewend om ruim van te voren een afspraak te maken. Volgens Imad is dit niet gebruikelijk in zijn cultuur. In Syrië worden nauwelijks afspraken gemaakt. Iedereen komt en gaat wanneer hij wil. Voor Imad is het daarom behoorlijk wennen om een agenda te gebruiken. Imad: ‘’Laatst had ik last van mijn buik en wilde ik naar de dokter. Toen ik belde zei de assistente dat er pas over twee weken een plek vrij was.’’
Jaimy en Imad merken dit cultuurverschil ook in hun relatie. Toen ze elkaar net leerde kennen leverde dit soms onhandige situaties op. Zo stond Imad weleens voor een dichte deur bij Jaimy, omdat ze niet hadden afgesproken en Jaimy dus ook niet thuis was. Toch zijn er volgens Jaimy ook fijne dingen aan dit cultuurverschil. Jaimy: ‘’Als ik mijn vriendinnen wil zien moeten we altijd een datumprikker invullen. Imad kan ik daarentegen altijd zien, hij heeft geen overvolle agenda.’’
Mannelijkheid verminderen
Volgens Imad zijn Nederlandse meisjes heel zelfstandig. Hij is gewend om de deur open te doen voor een vrouw, en om haar geen zware dingen te laten tillen. Jaimy is gewend om veel dingen zelf te doen en van haar hoeft Imad niet alles uit handen te nemen. Imad: ‘’Daar gaat mijn mannelijkheid.’’
Toch vindt hij deze zelfstandigheid ook heel leuk aan Jaimy. Hij ziet haar als een stoere vrouw die haar eigen boontjes dopt. Jaimy vindt daarentegen de galante houding van Imad ook iets aantrekkelijks hebben. Jaimy: ‘’Ik besef nu dat dit onderdeel van zijn cultuur is. Hij is veel romantischer dan Nederlandse jongens.’’